Adventsblog 1 Op weg naar kerst: De treinreis van zijn leven!

Verslagen staat hij aan de kant van het station. Nog bijkomend van het nieuws wat hij gehoord heeft. En het gaat niet om de mededeling. Nee, de manier waarop. Dat is het waarom zijn hart zo’n  pijn doet. Zomaar zonder enige waarschuwing weggegooid. Net alsof hij niets waard was. Tranen rollen over zijn wangen. De pijn die nog diep voelbaar is, herinnert hem eraan wat er gebeurd is.

Volgepakte koffers staan op het perron. Ik heb geen idee wat ik eigenlijk moet meenemen maar ik heb volgens mij alles mee wat ik nodig zou kunnen hebben op deze reis. Maar ik ben er klaar voor! Eindelijk ga ik de reis van mijn leven maken. Een zenuwachtig gevoel kruipt omhoog. Spanning voor wat er komen gaat. Nog diep in gedachten verzonken zie ik de trein naderen. Het gaat beginnen! Ik heb geen idee wat deze reis mij zal brengen. Ik heb geen plannen of plekken waar ik perse heen zal gaan of heen wil. Nee, ik ga gewoon lekker reizen. Lekker van het leven genieten. En ik zie wel wat de reis mij brengt. Ik zie wel wat het leven mij verder brengt!

De trein nadert en ik stap in. ….

Herken jij je misschien ook in dit beeld? Wil je ook wel eens weg van alles en lekker gaan genieten van het leven. Gewoon gaan en wel zien wat er komen zal?

Ik neem plaats en zie het mooie landschap voor mij. Vol verwachting wacht ik tot dat de trein zal vertrekken. Een vriendelijk ogende man neemt plaats voor mij. De conducteur laat het fluitsignaal klinken en de trein begint in beweging te komen. De reis is begonnen!

Meer dan 2000 jaar geleden gingen er ook mensen op reis. Maar niet met een trein of auto. Nee, te voet en op een ezel. De hoogzwangere Maria ging met Jozef op weg naar Bethlehem. Totaal niet voorbereid wat hen te wachten stond. Daarvoor had Maria totaal onverwachts bezoek gekregen van een engel. Die engel had een speciale boodschap voor haar. Maria, je zult een zoon krijgen! Wat zou er door haar zijn heen gegaan toen ze oog in oog stond met een engel? Wat was haar eerste gedachte toen ze hoorde dat ze een zoon zou zal krijgen. En niet zomaar een zoon maar een bijzonder kind! Gods zoon!

Terwijl ik zo in de trein zit en het landschap aan mij voorbij zie gaan voel ik leegte. Leegte in mijn hart. Er mist iets. Maar wat? Het verdriet nog vers in mijn geheugen. Ondertussen dendert de trein maar door. Hoe zou het eigenlijk afgelopen zijn met het kindje Jezus? Het aftellen naar kerst is begonnen en opeens krijg ik zo’n diep verlangen in mij op Hem te gaan ontmoeten! Ze zeggen dat Hij de oplossing voor alles is. Dat Hij de redder van de wereld is!! Mijn hart wordt warm als ik daar aan denk. Als ik nou maar eens wist waar Hij woonde dan ging ik bij Hem op bezoek! Dan legde ik al mijn vragen en verdriet bij Hem neer. Mijn gedachten dwalen weer verder. Een snik ontsnapt. Opeens schrik ik op uit mijn gedachten.

Ik kijk op en de trein vermindert de snelheid en nadert het volgende station. De vriendelijk ogende man tegenover mij kijkt mij diep in de ogen aan. Net alsof hij mijn verdriet ziet. Hij blijft mij maar aankijken. Heel diep in de mijn ogen. Iets aan die man maakt mij nieuwsgierig. Iets in mij wil meer weten over die vriendelijke ogende man. Ik kijk naar buiten nog diep in gedachten verzonken en zie ineens dezelfde man die voor mij zit op een bankje zitten op het perron. Ik kijk nog een keer voor mij en dan weer naar rechts naar de man op het bankje en dan nog een keer naar voren. He? Of die man heeft een tweeling broer of ik zie dubbel. Verbazing en vertwijfeling maken plaats in mijn hart.

In wat voor trein ben ik gestapt?

Volgende week het vervolg op dit verhaal!

 

 

© Copyright Krullies Schrijfsels. Alle rechten voorbehouden. Gehele of gedeeltelijke overname, plaatsing op andere sites, verveelvoudiging op welke andere wijze dan ook en/of commercieel gebruik van deze informatie is niet toegestaan, tenzij hiervoor uitdrukkelijk schriftelijke toestemming is verleend door Krullies Schrijfsels.